به‌سان ِ ابر که با توفان

به‌سان ِ علف که با صحرا

به‌سان ِ باران که با دریا

به‌سان ِ پرنده که با بهار

دستت را به من بده

دستهای تو با من آشناست ای دیر یافته با تو سخن میگویم

بسان ابر که با توفان,بسان علف که با صحرا

بسان باران که با دریا،بسان پرنده که با بهار

بسان درخت که با جنگل سخن میگوید

زیرا که من ریشه های تو را دریافتم

زیرا که صدای من با صدای تو آشناست....

ادامه.....